به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، زمانی که محققین این گیرنده را به تنهایی یا در ترکیب با شیمی درمانی در موش استفاده کردند، این گیرنده که نقش طعمه(decoy receptor) را بازی می کند، توانایی بیشتری را در کاهش و متوقف کردن رشد سرطان در مقایسه با سایر درمان ها نشان داد. در واقع زمانی که محققین مانع از اتصال Gas6 به گیرنده اصلی اش یعنی Axl شدند، سلول های سرطانی شروع به آزادسازی مولکول های آسیب رسان به DNA‌کردند و موجب مرگ سلول ها شدند. این امر یک روش بالقوه را برای بهبود رویکردهای درمانی موجود پیشنهاد می کند. تست این ترکیب در مورد مدل های جانوری مبتلا به سرطان های پانکراس و تخمدان موثر نشان داده است و به نظر می رسد که در آینده ای نزدیک بتوان از آن برای مبارزه با سرطان های مهاجم و متاستازیک استفاده کرد.

در مورد مدل سرطان تخمدان، محققین MYD1-72 را هم به تنهایی و هم به صورت کونژوگه با دوکسی روبیسین مورد استفاده قرار دادند و مشاهده کردند که MYD1-72 به تنهایی تومور را به اندازه 95 درصد کاهش می دهد و در ترکیب با دوکسی روبیسین تومور در برخی از موش ها به طور کامل از بین رفت.

در مورد سرطان پانکراس نیز، زمانی که محققین MYD1-72 را در ترکیب با داروی gemcitabine ترکیب کردند کاهش معناداری در اندازه تومورها مشاهده کردند و این در حالی بود که استفاده از MYD1-72 به تنهایی اثر چندانی را نشان نداد. میزان بقای موش های تیمار شده با MYD1-72 و gemcitabine میزان بقایی سه برابر موش های کنترل نشان دادند.

پایان مطلب/